Hierdie leser se ma is vandag presies ses jaar gelede aan kanker oorlede. Dit was nadat sy ’n nagmerrie-ondervinding by hul huis in Boksburg aan die Oos-Rand oorleef het toe ma en dogter saam oorval, verkrag en beroof is.

“Ek glo nie iets ergers kan met ’n mens gebeur nie. Hulle kon my eerder doodgeskiet het,” het Marissa du Toit (toe 55) destyds vertel oor die voorval wat haar en Karen (toe 32), se lewe vir altyd sou verander. Hier is Karen se storie:

2008 is ’n getal wat ek altyd sal onthou; dis nie net ’n jaar nie, nie net ’n getal nie. Ná agt jaar het ek besluit om te skryf, maar nie omdat ek wil hê mense moet weet nie. Ek wil dit agter my sit en nie meer ’n slagoffer wees en wonder nie. En miskien kan een ander mens dit lees en weet hulle is nie alleen nie.

Ek dink elke vrou en meisie wil glo en hoop “dit kan nie met my gebeur nie’’. Ek het ook.

Ek word in die Unie-hospital in Alberton wakker. Ek was in ’n diep slaap en ’n sekonde lank moet ek mooi dink hoekom ek daar is. Was ek in ’n ongeluk? Want ek sien hospitaal en verpleegsters en hoor: “Is jy oukei?’’
Ek sien my ma op ’n ander bed lê. Ons kyk ’n sekonde lank na mekaar en ek sien die seer in haar oë vir my. En die vrae in haar oë, met haar eie seer: “My kind, is jy oukei?’’

Dan flits alles wat gebeur het voor my en ek weet dit was nie ’n droom nie. Nee, ek was nie in ’n ongeluk nie. Ek smag na nog slaappille, want ek wil nie wakker wees nie.

Alles het op ’n doodgewone aand gebeur. Ek het tot agtuur gewerk en toe ’n paar drankies saam met vriende gaan drink. Dit was my verjaardag. Ek is – of was – ’n heel gewone mens met ’n paar goeie vriende; ’n gay vrou in haar 30’s.

Ek het net ná middernag by die huis aangekom en oudergewoonte het my ma wakker geword toe ek die deurknop draai. Ek het in die bed geklim en ’n verjaardag-DVD geluister, maar vinnig lomerig gevoel en geslaap.

Ek het nie lank geslaap nie en nie geweet hoekom ek wakker geword het nie, maar toe ek my oë oopmaak, staan vier mans voor my bed. Ek het my oë geknip en toe besef dit is nie ’n nagmerrie nie.

Ek het altyd voorheen gesê voor iemand my verkrag, moet ek eerder doodgaan. Maar in die vroeë oggendure van 17 Mei 2008 het ek ’n paar keer gebid vir oorlewing en wou ek nie doodgaan nie.

En dit terwyl ek deur nie een man nie, maar deur vier, verkrag is. Hulle het beurte gemaak met my en my ma . . .
Toe ek wou weet of my ma oukei is, het hulle my geslaan en met ’n asbakkie gegooi en is ek weer en weer verkrag. Ek was met kragkabels vasgebind. Hulle het kaal rondgeloop en was vermakerig; hulle het hulle verlekker in ons pyn.

Ek het besef dit gaan beter wees om stil te bly sodat ons kan bly leef, al was alles binne my klaar dood.

’n Mens hou op tel hoeveel keer. Jou liggaam verraai jou, duisende goed gaan deur jou gedagtes, dit voel of jy oor en oor doodgaan. Hulle het weer my klere vir my aangetrek en is weg met alles in die huis en my kar wat waarde gehad het.

Toe ek seker was hulle is weg, het ek my voete losgekry. Ek kon nie my hande loskry nie en het buitentoe gehardloop en mense in die woonstelblok gaan roep. Ek kon nie onthou hoe ek by hospitaal gekom het nie . . . Ons was te bang om in die huis aan te bly en het na ’n veiligheidskompleks in ’n ander deel van Boksburg getrek.

Die verwerking.

’n Mens dink alles is verby en daar moet verligting wees, maar ná so ’n beproewing is dit nie die einde nie; dit begin dan eers. Ek het dadelik in ontkenning gegaan en myself oor en oor vertel dit het nie gebeur nie.

Mense dink niemand wil ’n butch lesbiër verkrag nie. Voor die waarheid uitgekom het, het vriende en kennisse opgemerk ek is seker bly ek is lesbies, want anders sou “hulle” my wou verkrag. Ek het net my kop geknik en dit so verkies. Ek het ’n muur om my gebou en myself oor en oor vertel dit het nie gebeur nie. En nooit daaroor gepraat nie.

My ma het dit anders verwerk. Sy wou daaroor praat, die seer uit haar uitkry, maar ek wou nie. Vriende en familie het ons ondersteun, maar wanneer iemand met my wou praat, het ek toegeslaan of gevlug. Ek het die muur ál hoër om my gebou. Ek was dankbaar dat soveel mense omgee, maar ek het in ontkenning bly leef. Dit het nie met my gebeur nie.

Buiten die ontkenning het die skuldgevoel begin. Ek was kwaad; ek moes my ma beskerm. Hoekom het ek nie probeer nie? Ek het niks gedoen nie. Sy was nie baie gesond nie en het teen kanker baklei. Sy het vroeër jare amper in ’n groot ongeluk omgekom, maar sy het baklei om te leef, net om hierdeur te gaan.

En ek het dit toegelaat, het ek gevoel. ’n Maand lank moes ek profilakse drink om te verhoed dat ek die MI-virus opdoen. Dit het my naar gemaak, maar toe behandeling klaar was, wou ek nie hê dit moet klaar wees nie. Asof ek die pyn wou voel. Ek wou gestraf word omdat ek gevoel het ek het my ma te na gekom en dit toegelaat.

Op 6 Junie was die storie op die voorblad van die gemeenskapskoerant. Ek was baie kwaad, want nou het almal van my vernedering geweet. My werk het my vir sielkundige behandeling gestuur.

Ek het gegaan omdat ek moes, nie om heel te word nie. Steeds het ek alles ontken en myself probeer wysmaak dit het nie gebeur nie. Elke dag het ek die pyn en seer in my ma se oë gesien. Ten spyte van haar eie pyn, was dit vir haar sleg om te sien ek verwerk nie die gebeure nie, ek word nie beter nie.

Meestal het ek net gedrink en in my eie hoekie gesit. Mense het gedink ek is kortaf. Die haat en verwyt het dag ná dag opgebou, toe nog meer verwyt. Ek kon nie eenkeer met haar daaroor praat nie. Ek kon haar nie vashou of troos nie. Ek wou niks te doen hê met wat daai aand gebeur nie.

In 2010 is my ma oorlede. Ná die ongeluk, trauma en kanker kon haar liggaam en siel nie meer teen die wrede wêreld baklei nie. Sy was gereed om te gaan en te gaan rus. My ma is graf toe voor ek en sy ooit oor daardie aand gepraat het. Daaroor verwyt ek myself nog. Ek moes haar troos.

Ek het besluit om Kaap toe te trek, ’n nuwe begin te maak en alles agter my te sit. Niemand weet nie. Ek het gedink om weg te gaan, sal alles beter maak. Die herinneringe gaan beter wees. Maar ek het besef vir so iets hardloop ’n mens nie weg nie; jy moet dit verwerk, dit erken en hulp kry.

Maar dit het ek eers onlangs besef. Ek het mense na aan my afgebreek en seergemaak. Ek het dit gedoen om myself seer te maak, want ek het gevoel ek moet myself straf; ek verdien die pyn. Ek het ook geglo  niks kan erger wees nie; ek was klaar so gebroke.

Sommige mense het al gesê dit is beter as vreemdelinge jou so iets jou aandoen. Maar dan wonder jy jou lewe lank: Hoekom het hulle dit gedoen? Hoekom met my? Dan voel jy ook die gereg het jou in die steek gelaat. Hoekom is daardie mense nog op vrye voete? Hoekom het hulle nie betaal vir wat hulle van my en my ma weggevat het nie?

Soms het ek gevoel ek kan nie meer nie. Partykeer het ek kliniek toe gegaan en hulle het my antidepresante gegee vir posttraumatiese stressteuring.

Ek het dit nie gereeld gedrink nie omdat ek gedink het dis nie wat ek nodig het nie. Wat ek nodig het, is om myself te vergewe, myself te vind en die gebeure te erken, want dit het gebeur. Ek moet mense weer ’n regverdige kans gee en nie toelaat dat hulle of ek ly nie. Ek moet weer leef.

Die 37-jarige Hlengiwe Twala van Hartebeespoortdam is pas gekroon as die nuwe Mev. Suid-Afrika vir 2017!

A photo posted by Hlengiwe Hlela Twala (@_hlengiwe) on Oct 21, 2016 at 5:25pm PDT

Hierdie model en ma van drie gaan ook Suid-Afrika by die internasionale Mev. Wêreld-kompetisie in Incheon, Suid-Korea, later hierdie week verteenwoordig.

Olwethu Leshabane is as eerste prinses aangewys terwyl Lilliana Lulli-Marruchi met die titel as tweede prises weggestap het.

A photo posted by Hlengiwe Hlela Twala (@_hlengiwe) on Oct 21, 2016 at 4:53pm PDT

Claire Gardiner is aangewys as Mev. Liefdadigheid ná sy die meeste fondse ingesamel het. Haar insamelingsprojek het spesifiek CANSA bygestaan.

Die plegtigheid het Vrydagaand by Emperors Palace in Johannesburg plaasgevind. Suid-Afrika se eie Candice Abrahams, tans Mev. Wêreld en voormalige wenner van Mev. Suid-Afrika, het dit ook bygewoon.

Kort nadat ontstellende foto’s van ‘n bedwelmde paartjie wat saam met hul jong kind in ‘n motor gevind is aan die lig gekom het, is ‘n soortgelyke video uitgereik.

Hierdie nuwe video wys weereens hoe ‘n paartjie bewusteloos in hul motor lê weens ‘n oordosis dwelms; dit terwyl ‘n kleuter op die agtersitplek sit.

Dié video, wat glo in Wisconsin in Amerika geneem is, wys hoe ‘n volwasse man en vrou vooroor gebuig in hul motor lê terwyl daar ‘n klein kindjie op die agtersitplek sit. Die seuntjie is glo die vrou se kind en is net twee jaar oud.

Verbygangers het glo op die ontstellende toneel afgekom en die polisie ontbied.

Nooddienswerkers het die man, Matthew Huber (41), en vrou, Victoria Warzyniakowski (27), bygebring en die kind na veiligheid geneem. Die ouers is onderskeidelik van nalatigheid teenoor ‘n kind sowel as vir die besit van dwelms aangekeer.

Hoewel die video reeds vroeër vanjaar verfilm is, het dit onlangs eers aan die lig gekom nadat die man in die video in September gesterf het.

Matthew is glo weens ‘n dwelmoordosis oorlede.

Bronne: WISN-TV, Elite Daily, CNN.

Stel jou voor: Jy loop in die veld en sien hoe rookwolke al dwarrelend uit die grond voor jou begin trek. Die volgende oomblik sien jy die grond gloei bloedrooi – byna nes ’n kooltjie uit ’n vuur – en dan sien jy net vlamme. Net ’n paar dae nadat jy die vlamme geblus het, duik hulle eenvoudig weer op.

Dit is die vreemde verskynsel wat inwoners van Zaaiplaas in Limpopo die laaste paar maande laat kopkrap het. Party was selfs bang die vreemde vure duik in die middel van die nag op en wis hul hele dorpie uit.

Foto: Verskaf

Natuurlik was daar mense wat hul ore vir samesweringsteorieë uitgeleen het, en daar is selfs vermoed die vlamme hou verband met ’n ondergrondse vulkaan.

Gelukkig het geoloë van die Raad vir Geowetenskap agter die kap van die byl gekom nadat hulle in Julie vanjaar gevra is om ondersoek in te stel.

“Ons eerste gedagte was dat dit veen is wat begin brand het, aangesien ondergrondse  veengrond natuurlik daar voorkom,” sê Pieter Bosch en Neo Moabi, die twee geoloë wat aan die projek gewerk het. Veen is moerasgrond wat half verkoolde plantstowwe bevat.

Die moontlikheid dat die grond weens lawa gloei, is onmiddellik uitgesluit. Pieter verduidelik aktiewe vulkane kom nie in die Holoseen-tydperk op die Suid-Afrikaanse vasteland voor nie.” Dié tydperk strek van ongeveer 17 000 jaar gelede tot nou.

Foto: Verskaf

“Die enigste aktiewe vulkaan op Suid-Afrikaanse grondgebied waarvan ons weet is die een op Marion-eiland. Dis  in die Suidelike Indiese Oseaan en ’n paar duisend kilometer weg van die Afrika-vasteland.”

Hierdie veengrond kon uitdroog weens die voortslepende droogte en uiterste hitte, voeg Pieter by. Hy en Neo sê dis belangrik om die probleem spoedig op te los, want die veengrond kan strek tot by mense se huise of ander eiendom in die omgewing. Sou die brande daarheen versprei, kan skade aangerig word.

By nadere ondersoek kon hulle bevestig ’n onlangse veldbrand het wel die ondergrondse veengrond aan die brand gesteek. Die veengrond was ook besonder weerloos omdat vee die oppervlak losgetrap en omdat krake weens die droogte voorkom. Die veenlaag was net ’n paar sentimeter diep, maar kan tot 25 cm dik wees.

Foto: Verskaf

Die ondergrondse brand is suksesvol bestry deur  vlak vore rondom die brandende veenlaag  te grawe. Brandbestryders  het die vore met water gevul om die smeulende veen te smoor. Hulle het ook heelwat water bo-oor gespuit.

Die gemeenskap is ingelig oor die brand, die oorsaak daarvan en watter stappe gedoen is om dit te bekamp. Inwoners is ook aangeraai om soortgelyke gevalle onmiddellik by die owerhede aan te meld en om die omgewing  dop te hou omdat die veen weer kan vlam vat.

Pieter sê veengrond is normaalweg nat en nie vlambaar nie, maar die hoë temperature van die laaste tyd kan dit uitdroog. Vee wat daarop wy, kan dit ook verswak.

“Die toestand van die vleiland behoort ná  goeie reënval vining  te verbeter, solank mense die volgende ruk ook hul bedrywighede en veewyding beperk.”

In ’n onlangse studie word beweer versorgers wat kinders vra om al die kos op hul bord te eet besef nie watter gevare dit inhou nie.

Dit is ’n algemene praktyk om kinders te vra om al hul kos op te eet – ouers wil tog hê kinders moet genoeg voeding inkry. Veral groente is belangrik sodat die kleingoed mooi kan groei en sterk word.

Nou word aangevoer kinders wat heeltyd al hul kos moet opeet, kan later in hul lewe te doen kry met gewigsprobleme soos kindervetsug.

Navorsers van die Universiteit van Nebraska het ’n peiling gedoen onder 18 vroue wat by verskillende skole kinders tussen twee en vyf jaar oud oppas. Vorige navorsing het getoon kinders wat aan vaste etenstye blootgestel word, hou op om na hul liggaam se hongerpyne te luister en hou selfs nadat hulle versadig is aan met eet.

In die nuwer studie wou navorsers uitvind hoe dagsorgwerkers maaltye benader. Die 18 deelnemers het sowat 12 jaar ervaring en hou oor gemiddeld 42 kinders toesig. Almal het naskoolse opleiding ontvang en agt het ’n graad behaal.

Daar is bevind sommige van die toetsgroeplede pas beheerde voedingsmaatreëls toe omdat hulle dit veral met kieskeurige eters doeltreffend vind. Hulle het ook gesê eetgoed soos lekkers kan ’n nuttige beloning wees wanneer die kinders byvoorbeeld leer om self toilet toe te gaan.

Party van dié wat nie die kinders vra om al hul kos op te eet nie, het gesê hulle moedig kinders in hul sorg eerder aan om alles op hul bord te proe.

Van die vroue pas glad nie beheerde voeding toe nie omdat hulle dit ondoeltreffend vind; hulle wil hê die kinders moet self reguleer hoeveel hulle inneem. ’n Persentasie van hulle was bewus van navorsing wat eetgewoontes met kindervetsug verbind.

Dipti Dev, hoofskrywer van die navorsingsartikel, het gesê: “In hierdie studie is ook bevind verskaffers van kindersorg hou by beheerde voedingspraktyke omdat hulle bang is die ouers reageer negatief wanneer hulle uitvind hul kind het nie geëet nie.

“Die verskaffers behoort beheerde voedingspraktyke soos kos as beloning en lof vir ’n leë bord te vermy. Kinders moet aangemoedig word om te eet; nie gedruk nie.”

Die resultate is in die Tydskrif van die Akademie van Voeding en Dieetkunde gepubliseer.

© Cover Media

Studente-opstande duur onverpoos voort,  ’n aardbewing het  ’n deel van Suid-Afrika geskud, ’n predikant het die tonge los gehad, Theuns Jordaan is nie  ’n gelukkige man nie, en dan was daar natuurlik die Curriebeker.

As jy weet waarvan ons praat, vul gerus ons vasvra in en kyk hoe jy vaar  – of kom op hoogte van die week se nuusstories wat jy dalk misgeloop het.

Rol tot onder die vasvra om te sien hoe lesers verlede week gevaar het.

Foto, regsom van heel links: Amor Vittone, Rolene Strauss, Theuns Jordaan, Thuli Madonsela.

 VERLEDE WEEK . . . 

Het altesaam 97% van julle geweet die Gautengse tiener Mundolene Vosloo is in skokkende omstandighede op Mauritius dood (die vraag wat deur die meeste mense korrek beantwoord is).

Het net 39% van julle geweet die nuwe VN-sekretaris-generaal, António Guterres, kom van Portugal af.

Het julle ‘n gemiddelde punt van 62% behaal. Dis baie goed!

Lees ook: Die volledige uitslag van verlede week se vasvra

Bloed, sweet en sweerlik ‘n paar trane van die twee spanne se toegewyde ondersteuners het Saterdagmiddag gevloei ná die die Vrystaatse span koning gekraai het op die rugbyveld.

Saterdag se oorwinning oor die gedugte Blou Bulle het ‘n nege jaar lange Curriebeker-droogte vir die Vrystaatse span gebreek.

Die Cheetahs het die Curriebeker ’n vyfde keer verower toe hulle die Blou Bulle met 36-16 gewen het.

Die span se onoorwonne vertoning vir die 2016-seisoen het Saterdag in Bloemfontein tot ‘n allemintige crescendo uitgebou.

Baie geluk aan die man van die wedstryd, Uzair Cassiem.

Twitter het behoorlik gegons na die Cheetahs se oorwinning

Sergela Petersen het ‘n fenomenale vertoning op die veld gehad.

Hoë lof van Jonathan Kaplan, een van die beste skeidsregters nóg.

Boonop het die Vrystaatse span ook gesorg vir vermaak uit die boonste rakke. Suzzi Swanepoel, bekende Idols-deelnemer en aktrise sorg dat die span en hul ondersteuners hul oorwinning nog meer geniet!

Hier spog sy met daardie pragtige, gesogte trofee waarvoor dat die afgelope seisoen kliphard op die rugbyveld voor gespook is.

Dié klein blondekopdogtertjie is gek oor dans en met ’n kamera flikflooi. Wanneer ’n mens na die sewejarige Sofia Sanchez se modelfoto’s kyk, val iets omtrent haar gesigge jou op: Dié klein dame het Down-sindroom.

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Jul 30, 2016 at 9:45pm PDT

Tog keer dit haar nie om te lag, dans en model te speel nie. Sofia se aanneemma, Jennifer Sanchez, het ’n video van haar bekkige dogtertjie gemaak om mense meer bewus te maak van die sindroom. 

Jennifer, wat ook ’n seun met Down-sindroom het, beywer haar jaarliks veral in Oktober (Down-sindroombewusmakingsmaand) om mense oor die toestand in te lig, het sy aan CBSNews gesê.

Vanjaar het Jennifer, van Rocklin in Kalifornië, besluit om haar engelkind self die praatwerk te laat doen. Sy het die idee gekry toe sy eendag met ’n foon in die hand op Sofia se bed lê.

Sofia, met haar handsak oor haar linkerskouer en haartjies perfek gedoen, was gereed om haar ma se vrae te antwoord. “Ek kan enigiets doen, enigiets,” sê Sofia. “Ek is slim, ek is vriendelik en ek is geduldig.”

Toe haar ma haar vra wat Down-sindroom is, verduidelik Sofia met groot handgebare dit is iets wat in haar bloed is en dit maak haar bloed baie spesiaal. Jennifer vra dan of dit vreesaanjaend is om Down-sindroom te hê. “Dit is glad nie vreesaanjaend om nie; dit is eintlik baie opwindend,” antwoord sy.

Jennifer het die video van die minuut lange gesprek tussen haar en haar dogter op Facebook geplaas. Dit is al meer as 5 miljoen keer gekyk. 

A video posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Oct 19, 2016 at 5:29pm PDT

“Boodskap ná boodskap wat ek ontvang het, het gesê dit is so inspirerend om te hoor van iemand wat so lief is vir hulself,” het Jennifer aan CBSNews gesê. “Ek dink nie mense hoor genoeg van mense met gebreke wat beskryf hoe wonderlik hulle oor hulself voel nie.”

Die Sanchez-egpaar het buiten Sofia ook drie seuns.

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Jun 19, 2016 at 9:13am PDT

Toe hul jongste seun, Joaquin, agt jaar gelede met Down-sindroom gebore is, het dit die gesin aangespoor om ander kinders soos hy te help.

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on May 27, 2016 at 10:10am PDT

Hulle het betrokke geraak by die Reece’s Rainbow Down Syndrome Adoption Grant Foundation, ’n organisasie wat geld insamel vir aannemingstoelaes en families vind vir weeskinders met Down-sindroom en ander spesiale behoeftes, berig CBSNews. 

Die Sanchez-gesin het ’n meisie geborg wat in ’n weeshuis in die Oekraïne was, maar nadat hulle haar foto gesien het, kon hulle haar nie uit hul gedagtes kry nie. Jennifer-hulle het Sofia aangeneem toe sy 16 maande oud was.

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Oct 10, 2016 at 12:23pm PDT

Volgens Sofia se webtuiste is sy by geboorte verwaarloos en het sy in die kinderhuis gebly tot die Sanchez-gesin haar aangeneem het. 

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Jun 28, 2016 at 10:55am PDT

“Ek kan nie my lewe sonder haar indink nie,” sê Jennifer oor Sofia. Die meisietjie is ’n bondel energie. Sy is gek oor toneelspeel, dans, sokker en allerhande meisiedinge.

A photo posted by Jennifer Varanini Sanchez (@jvaraninisanchez) on Sep 22, 2016 at 12:25pm PDT

Sofia self voel ook sy moet ’n stem vir “haar mense” wees. Soms is sy hartseer, kwaad of hardkoppig, maar eindelik “is sy lief vir die lewe en haarself”, sê Jennifer. Gaan kyk hier na Sofia se webtuiste.

Bron: CBSNews

Wanneer jy skoondheidswenke kry, kom dit gewoonlik van ‘n supermodel wie se mooi gesiggie vir die kamera bestem is.

Die laaste mens van wie jy dit verwag, is van ‘n 64-jarige ouma. En die laaste raad wat jy verwag om te kry, is om kleefband en ‘n hoed te gebruik as jou vel en hare die oggend net nie reg lyk nie. 

Maar dié aweregse advies het van die Brit Sandra Boylan van Kennoway in Fife ‘n oornag ‘n sensasie gemaak.

Sandra het vir haar 64ste verjaardag met haar iPad ‘n video gemaak met skoonheidswenke “vir ons met die meer volwasse vel”. Op die video dra sy wat na ‘n pienk slaaphemp lyk en is haar hare nog deurmekaar. Een van haar jong familielede het haar oortuig om die materiaal die kuberruim in te stuur om mense iets te gee om oor te lag.

En sy was vol in die kol! Volgens die Mirror het meer as 200 000 mense al na die video gekyk en duisende het dit op Facebook gedeel. Volgens die koerant laat die video mense krul van die lag.

Aan die begin van die video sê Sandra sy het die oggend in die bed gelê en dink oor al die grimeerwenke en hoe mense hul vel  moet mooi hou. “Maar wat van ons ouer mense met die meer volwasse vel?” vra sy. 

“Ek het ‘n paar dinge bymekaargesit wat ek oor die jare gedoen het en ek dink nie ek lyk te sleg vir 64 nie. Ek weet almal gaan nie met my saamstem nie, maar miskien is dit net jaloesie.”

Sandra se drie belangrikste wenke:

• Lipstiffie – Sandra kies die kleur waarvan sy hou en smeer dit aan haar lippe. Die wenk gaan natuurlik met ‘n kragwoordjie gepaard toe die stafie breek.
• Los vel – Vir dié prosedure, waarvoor die meeste mense duisende rande sal opdok, is Sandra se raad maklik en goedkoop: Gebruik kleefband; jy sal byna dieselfde resultate kry. Kyk hier na die video om presies te sien hoe jy die kleefband aan jou gesig moet plak.
• Onnet hare – Wanneer jy die dag uit die bed klim en jou hare lê nie soos dit moet nie, kan jy ‘n hoed opsit. In Sandra se geval sommer ‘n mus met ‘n hondjiegesig op.

Sandra kan nie glo watter ophef die video gekry het nie, berig Mirror. 

“Dit was  net ‘n simpel video wat ek vir familie en vriende gemaak het. Een van hulle het gesê ek moet dit openbaar maak sodat almal ‘n bietjie kan lag,” het Sandra aan die koerant gesê. 

“Dankie aan al die duisende mense en vir die pragtige kommentaar wat almal gelukkig gemaak het. Dit het my ook sommer gelukkig gemaak.”

Drie mense, insluitend ‘n baba, is dood en verskeie ander beseer in ‘n botsing op die N4 naby Rustenburg Saterdagaand, het paramedici gesê.

ER24, sowel as ander nooddienste, het die ongelukstoneel bereik en bevind twee motors het gebots, het woordvoerder Chitra Bodasing Harduth gesê.

Die bestuurder van een van die voertuie was in die motor vasgekeer. Hy sowel as ‘n vroulike passasier is op die toneel dood verklaar.

Die bestuurder van die ander motor was ook vasgevang en moes uit die voertuig gehaal word. Hy is tans in ‘n kiriteke toestand.

“Die baba het glo in hierdie motor gereis,” het Chitra gesê. “Die baba is in die pad gevind, ongelukkig noodlottig gewond.”

Die kritiek beseerde pasiënt sowel as minstens vier ander mense is op die toneel behandel en na nabygeleë hospitale geneem vir verdere mediese behandeling.

Die presiese oorsaak van die ongeluk is nog onbekend.

Owerhede was op die toneel vir om die oorsaak te bepaal. Die pad was vir ‘n tyd lank vir verkeer gesluit.

Bron: News24

Die geliefde Amerikaanse komediant en akteur Kevin Meaney is in die ouderdom van 60 oorlede.

Sy agent het aan The Hollywood Reporter bevestig die grapjas het nie gereageer toe hy Vrydag by sy huis in Forestburgh, New York, gevind is nie. ‘n Lykskouing moet nog plaasvind.

Intussen het verskeie Hollywoodsterre na vore gekom om hulde te bring aan die lewe en werk van Kevin, wat veral bekend was vir sy werk in die 1990’s sitkom Uncle Buck.

Die regisseur van Knocked Up, Judd Apatow, het op Twitter geskryf “Kevin Meaney was so snaaks as wat kan wees en ook die vriendelikste mens. Hy kon jou so laat lag het, dat jy kop verloor. Hy was ‘n baie spesiale mens.”

NSYNC-ster Lance Bass, wat saam met Kevin in die Broadway musiekblyspel Hairspray verskyn het, het ‘n pragtige foto van die ontslape komediant op Instagram gedeel met die roerende opskrif: “Ek is platgeslaan oor die verlies van een van my gunsteling-mense! Kevin Meaney was ‘n ongelooflike pa en ‘n dekselse goeie komediant. Dankie vir al die grappies, my vriend.”

I'm devastated about the loss of one of my favorite human beings! #KevinMeaney was an incredible dad and one hell of a comedian! Thanks for the laughs my friend. #HairsprayFamily

A photo posted by Lance Bass (@lancebass) on Oct 21, 2016 at 8:08pm PDT

Die komediant en aktrise Kathy Griffin het ook haar eer betoon. Sy het vir ‘n tyd lank met Kevin uitgegaan voodat hy in 2008 erken het hy is gay.

“Ek was gek oor Kevin! Ons het uitgegaan (ja, ek weet). Hy was die snaakste en oulikste mens. En ons het gelag! Rus in vrede,” was haar woorde.

“Ek het altyd gedink Kevin Meaney was ‘n briljante komediant,” het ‘n mede-grapjas Patton Oswalt op Twitter gedeel. “En toe spandeer ons tyd saam in Ierland en ek kom agter hy is ook ‘n fantastiese persoon. Rus in vrede.”

Kat Dennings, die ster van die Amerikaanse komediereeks 2 Broke Girls, het haar droefheid by die onverwagse afsterwe van die komediant uigespreek. “Kevin Meaney was in ons reeks en hy was die mooiste man. So snaaks en soet en onvergeetlik. Ek is so hartseer. Rus in vrede.”

Kevin was ‘n gereelde gesig op verhoeë en het vir meer as 25 jaar op programme soos The Tonight Show met Johnny Carson, die Late Show met David Letterman, Oprah en Late Night met Conan O’Brien, verskyn.

Hy was ook te sien in die Tom Hanks-fliek Big. Hy was twee keer getroud en het ‘n dogter saam met sy tweede vrou, die televisie vervaardiger Mary Ann Halford.

© Cover Media

Vervreemding, dink ek, is baie soos ’n ongelukkige huwelik. Nie almal praat daaroor nie.

Ek bedoel, jy maak nie ’n inskrywing op Facebook en sê “Ek so ongelukkig getroud” en sluit jou maat daarby in nie. Verbeel jou dit. Dit sal darem rimpelings in jou eenvoudige lewe veroorsaak.

Mense praat nie daaroor nie. Jy hou jou mond en hoop vir die beste.

Maar ek is moeg. Ek is moeg om alleen te weet van ’n misdaad wat elke dag gepleeg word. Niemand word gevang nie en niemand word daaroor aangespreek nie. Terwyl ek weet ek is nie alleen nie.

Ek is van my kinders vervreem.

Vervreemding van jou kinders. Ek weet nie of dit in die ou dae gebeur het nie. Miskien het dit. Dit is seker hoekom daar soveel kinderhuise is. Want wat is die verskil tussen twee ouers wat besluit ons kan nie na hierdie kind of kinders kyk nie, kom ons vat hulle kinderhuis toe. En een ouer wat besluit ons is geskei en omdat ek kwaad is vir jou, sal jy nooit weer jou kinders sien nie. Tata!

Ek is sewe jaar gelede geskei. Die rimpeleffek het nog nie opgehou nie.

Sommige mense skei en gaan met hul lewe aan. Sien die kinders dan en wan. Trou en pas aan by die nuwe saamgestelde gesin. Soms gaan dit moeilik. Soms plaas dit baie spanning op die tweede huwelik en werk dit nie. Soms werk dit.

En soms sien die pa nooit weer sy kinders nie. Dit bring my by my storie. Ek is van my kinders vervreem; al ’n goeie drie jaar. En dit is moeilik, so moeilik.

Ek stap in ’n winkel en sien hoe ’n pa sy seun vashou. Soms loop ek net verby, maar soms, soos gisteraand toe ek Pick n Pay toe ry, sien ek ’n seun wat saam met sy ouers in ’n kar ry. Hy kyk stip uit na buite. My kleinste seun se grootte, skat ek. Ek kyk en wonder of my seun ook soms so by die venster uitkyk en wonder waar sy pa is.

Ons ry verby, ek sluk ’n traan weg. Ek kan nie nou aan die huil raak op pad Pick n Pay toe nie. Ek loop saam met my vrou deur die rakke en kan nie daardie seun se gesig uit my kop kry nie.

Ek wonder wat my seuns vanaand doen. Dink hulle aan my? Of het hulle maar afgesny en aangegaan? Ek dink nie ’n kind kan hom afsny van sy pa of ma nie, al wil jy. Ek dink nie so nie. Ek hoop nie so nie.

Dit is ’n geveg. Elke dag. Maar ’n mens raak gewoond daaraan. Jy raak gewoond daaraan om te cope. Om nie hartseer flieks met kinders in te kyk nie en nie te veel aandag aan die familie se kinders te gee nie, want ek kan in ’n oomblik meegee en die deur van verlange oopmaak. Dan kom die trane en ek moet dit sluk.

Tot ek vanaand by my vrou in die donker in die bed lê. Dan loop die trane en sy hou my vas. Daar kan ek huil. Die hele nag deur.

So ’n jaar of wat gelede word ek met ’n beskermingsbevel bedien.

Eers was dit ’n tydelike bevel. Blykbaar omdat ek so aggressief en ongeduldig is met die kinders en dit nie lekker is saam met my nie. Al het ek die afgelope sewe jaar al meer as ’n miljoen rand in onderhoud betaal, is dit nie regtig lekker saam met my nie. Hulle voel ongemaklik saam met my en my nuwe vrou en hulle hou nie meer van my nie.

Ek is vervreem.

Die dag van die hofsaak waar ek die beskermingsbevel moet verdedig, breek aan.

Ek kom by die hof aan en my prokureur laat weet my kinders is in ’n ander lokaal, gereed om teen my te getuig. Ek sak op die hof se vloer neer. My prokureur stap uit. Sy gee my ’n bietjie ruimte. Ek snik soos ’n baba. My eie kinders is gereed om teen my te getuig. Hoe gebeur dit?

My prokureur kom terug en vra of ek gereed is. Regtig!? My seuns, wat elke aand by my geslaap het, wie se voete ek elke aand gevryf het omdat hulle soveel pyn gehad het. My dogter, wat soveel briefies vir my geskryf het oor hoe mal sy oor my is. Hulle is gereed. Maar ek, nee ek is nie. Geen kind in die lewe leef daarvoor om eendag in die hof te gaan staan en teen sy of haar ouers te getuig nie. Kinders is nie daarvoor gemaak nie. Kinders moet speel en skool toe gaan.

Ek besluit toe net daar om nie die beskermingbevel teen te staan nie. Ek laat weet my prokureur en sy bring die dokumente. Ons teken. Ek mag nie dit en dat doen nie, ek mag nie naby die skool gaan nie, ek mag hulle nie bel nie, ek mag nie, ek mag nie, ek mag nie. En ek moet ’n berader gaan sien, en sy sal my evalueer en besluit wanneer ek weer my kinders kan sien.

Ek stap uit die hof, so leeg soos wat ek nog nooit in my lewe was nie. Dis asof die kragdraad in my uitgetrek is. My liggaam beweeg, maar my gees is dood. Ek is sonder woorde.

Ek is vervreem. 

Die lewe gaan aan.

’n Jaar later kry ek dit met groot moeite reg om my kinders in die teenwoordigheid van die sielkundige te sien. Ek is so opgewonde. Ek sien al hoe ek hulle styf teen my gaan vasdruk.

My senuwees is op hol. Waaroor gaan ons praat? Ek stap by die sielkundige se spreekkamer in en sweet.

Sy kom uitgestap. Hulle is daar, maar daar is een versoek: “Hulle wil nie hê jy mot hulle druk of vashou nie; nie eens ’n handdruk gee nie.”

Ek wil in duie stort, maar ek bly beheers. Kan jy dit glo?

Ek stap by die kantoor in. Daar sit my drie kinders. Wow, hulle lyk so mooi in hul skooldrag. Hulle lyk goed, maar hulle glimlag nie. Ek gee vir elkeen ’n klein ietsie, biltong en ’n sjokolade, in ’n geskenkpakkie. “Dankie, Pa.”

Dit is ’n moeilike 30 minute. Soms kyk hulle by die venster uit, nie juis geïnteresseer nie. Ek maak grappies, maar hulle lag nie regtig nie. ’n Halfuur is verby. Ek groet en stap uit. Soos ek uitstap, sak my gemoed en wil ek net huil en huil en huil. Maar ek kan nie.
Ek gaan sit in die wagkamer terwyl sy ook opdaag. Die ma van my kinders. Dit is ’n baie stywe oomblik.

Die kinders kom uit en stap saam met haar na die motor. Ek stap alleen na my motor.

Dit was die laaste keer. Intussen was daar weer ’n onderhoudsaak wat met bloed en haat geveg is.

Hulle soek al my pensioengeld. Hulle soek my ouers se bankstate, my broers se bankstate, hulle soek alles.

Ek skik. Ek betaal die onderhoud ’n jaar vooruit plus die beweerde agterstallige onderhoud. Daar is nie regtig feite nie, maar ek wil dit oor en verby kry.

Die landdros teken die bevel. Hy huiwer so ’n bietjie, want dit gebeur selde dat ’n pa vooruit betaal. Ek sê ek wil seker maak my kinders is versorg, ek is afgelê en miskien kry ek nie werk nie en kan nie die onderhoud betaal nie.

Hy teken en ons stap uit die hofsaal. Ek stap in die straat af. Daar waar die lewe nog aangaan, elkeen sy eie geveg veg. Ek klim in my kar en ry huis toe, na die vrou van my lewe. Die wonderlikste mens op aarde. Die een wat my steun. Die een wat my snags vashou. Die een wat nie vrae stel as ek in die middel van die nag snik en my kussing vol nat kolle huil nie. Die een wat my aanvaar soos ek is en die een wat ek nie hoef te betaal nie.

Hoe gebeur dit? Wel, dit het met my gebeur. Wie se skuld is dit? Jan van Riebeeck, apartheid, die Nasionale Party of is dit Zuma se skuld? Is dit haar skuld, of is dit my skuld? Ek weet nie meer nie.

Dit maak ’n mens lam van moedeloosheid.

Intussen het ek en my vrou besluit ons wil ‘n baba hê. Iemand wat ons s ’n is. ’n Kind wat ek elke dag kan vashou. ’n Kind waarmee ek elke aand kan speel en gesels.

Die onderhoudsaak kom weer een van die dae in die hof voor. My geld is op.

Ek hoop regtig die hof sien my saak raak. Ek kan nie meer geld gee nie. Ek het alles verloor die afgelope jaar. Miskien sal ek weer oor ’n jaar of wat onderhoud kan betaal, maar nou kan ek nie meer nie. Ek hoop hulle verstaan.

Vandag klim ek uit die kas.

Klein CC het ’n gunsteling-‘kussing’… sy groot tjom Chewbacca. Ja, jy sal stellig ver moet soek na twee sulke onafskeidbare diere soos dié viervoetige boesemvriende wat, ná ’n bra hartseer storie, by die Animal Rescue League of Iowa (ARL) beland het.

Foto: ARL, Facebook

Hulle het dalk hul huis verloor – hul eienaars kon of wou hulle nie meer aanhou nie – maar hulle het wel nog mekaar gehad. En dié foto’s spreek gewis van ’n sonderlinge band.

CC en Chewy het blykbaar jare lank ’n gelukkige tuiste saam gehad, totdat ’n baba met ’n diere-allergie eensklaps hul lewe kom verander het. Hul eienaars het hul ten minste saam by die dierebeskermingsorganisasie in die Amerikaanse deelstaat gaan aflaai. Maar te oordeel na dié kiekies van die ARL-personeel, lyk dit asof die skielike ontwrigting dalk veral hangoor-Chewy swaar getref het.

ARL/Facebook

Gelukkig het die organisasie toegesien dat hy en CC nooit geskei word. Hulle sou saam by die ARL loseer, wat ook daarop aangedring het dat hulle saam aangeneem moes word, al kon dit beteken hulle kry nooit ‘n nuwe gesin nie.

“Ons sien maar vir CC en Chewbacca lepellê wanneer ook al ons by hulle verby stap,” het die ARL vertel. “Of liewer, CC lê op die een of ander manier op of bo-oor Chewy.” Stap, speel, eet, slaap . . . hulle sou alles saam doen. Wanneer vrywilligers hulle vir ’n uitstappie êrens heen kom haal het, sou hulle ook in die motor styf teen mekaar sit.

Gelukkige einde
Die ARL se Facebook-inskrywings oor die onafskeidbare duo is duisende kere in die sosiale media gedeel. En só kon hulle toe dae gelede aankondig: “Raai wie het vandag huis toe gegaan het… Chewy en CC!”

Ja, die twee is nou heel tuis by ’n diereliefhebber genaamd Amber Riley en haar twee ander honde en drie troetelvarke.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

« »

Foto: Facebook, ARL

Foto: Facebook, ARL

Foto: Facebook, ARL

Foto: Facebook, ARL

Foto: Facebook, ARL

Bronne: Facebook, Animal Rescue League of Iowa, metro.co.uk

Jy sal nou nie eintlik ’n gestoeiery op ’n lui Sondagoggend in jou plaaslike supermark verwag nie. Om die waarheid te sê roep winkeltrollies, hoender en bevrore ertjies nie werklik beelde op van outydse vuisgevegte soos in die geval van countrymusiek, rietspiritus en Coca-Cola nie.

Tog was ek daar en het ek gesien hoe die kassiere my kraakbeskuitjies en varktjops oplui, terwyl ek in stilte nadink oor Donald Trump se jongste skandaal, toe ’n jong paartjie en ’n ouer man reg langs my byna handgemeen raak.

Ek was aan die peins oor die rede waarom mense voorgee hulle is geskok oor Trump se skynbaar kenmerkende opmerkings toe my gedagtegang ongepoets onderbreek is deur ’n jong vrou wat skielik begin om hoenderborsies in die winkeltrollie van ’n skynbaar fikse kaalkopman begin terugdruk.

“Dis nogal vreemd en – Jislaaik! – sy lyk opgewonde,” dink ek nog.

Die oorsaak van die spanning sou binnekort aan die lig kom.

Die betrokke jong vrou het die inkopie-doodsonde gepleeg deur in die tou agter my in te val sonder dat haar inkopies by haar was, en dit het die man, wat gereed was met sy winkeltrollie vol goed, grensloos kwaad gemaak.

“Jy kan nie in die tou staan sonder ’n winkeltrollie nie,” het die man, wat gelyk het asof hy in sy laat sestigs is, gesis terwyl hy voortgaan om sy trollie leeg te pak, terwyl die blondine (van iets in die twintig) haar arm ferm op die toonbank plak en sy kruideniersware terugstoot na die punt van die toonbank toe.

En dis hier waar haar kêrel met genoemde verlore trollie aankom en die man met ’n onbeskofte opmerking as “kwaad en oud” afmaak, maar hy kom tot verhaal toe hy voorstel hulle “los dit” (die kinders leer deesdae al hul maniere by Frozen) en hulle loop weg.

“’n Stem van rede,” fluister ek, ekstaties in die wete dat ek die ondraaglike wit middelklasdrama vrygespring het wat so amper hier afgespeel het, toe die kêrel skielik terugkeer.

“Is jy hartseer? Is daar enigiets verkeerd, iets wat jy met my wil bespreek?” grynslag hy teenoor die besliste koper, terwyl hy sy goed uit die pad stoot en dit met hul inkopies vervang. Hulle begin toe liggies aan mekaar stamp.

“Hmm,” besef ek toe, terwyl ek ongeveer ’n meter na regs beweeg, reguit voor my uitstaar en enige oogkontak met die bakleiers vermy terwyl hulle hul stem verhef en van die ander klante begin staar.

Ek het nog net tevore op televisie gesien hoe mense mekaar slaan en ek was nie van plan om voor ontbyt in die kruisvuur van ’n geveg oor kos te wees nie. (Ja, ek weet: daardie sin is ’n goudmyn in ’n essay oor wit bevoorregting, maar ‘los dit’.)

“Help! Kan iemand asseblief die veiligheidsmense roep om hierdie man te verwyder!” roep die jong, blonde vrou en daarmee onttrek die koper hom en laat vaar sy najaging van geregtigheid in die winkelgangetjies.

Terwyl hy wegstap – die hartseer gesig van sy voorraad vir die week op die toonbank agtergelaat – draai die vrou na haar kêrel en roep uit hoe hoflik sy eintlik was.

“Werklik?” wou ek ’n kwinkslag waag, maar my maag het begin grom en daar was reeds ’n honger, omgekrapte man op vrye voet in Kaapstad se strate. Ek kon nie die risiko loop om my kruideniersware op te offer ten bate van die massas nie.

Ook, was die honger koper reg? Het hy skotvry afgekom van hierdie nare inkopietoneel? Wat sou gebeur indien hy bloot anderpad gekyk het, die jong vrou toegelaat het om in die tou te staan sonder ’n trollie, te betaal vir die kruideniersware en huis toe te gaan? En sy? Sou sy onherstelbare skade gely het indien sy teruggetree het, ingeval het by die tou en tien minute langer aan haar inkopietog bestee het?

Laat my toe om ’n blaadjie uit ons beleërde Houdini van SAUK-faam se boek te neem en myself af te vra (in die derde persoon, natuurlik): Wat sou Almari doen? Sou Almari haarself die vraag afvra wat die weergalose mnr. Chow herhaaldelik uiter in die Hangover-franchise: “Maar, is jy dood?”

Nee. So, los dit en maak vrede daarmee. Dit is bloot nie die moeite werd om jou Sondag te bederf deur in ’n opstootjie betrokke te raak oor wie die eerste in die tou gestaan het in ’n kruidenierswinkel, en ’n gekneusde ego, nie.

Terwyl ek so staar na die man se goed wat oor die toonbank gestrooi is, het ek geswets op die selfsugtige wêreld waarin ons leef. Hoekom leef ons in ’n tyd waar selfs die geringste ongerief rakende jou persoonlike gerief mense oor die rand kan stoot?

Is dit nie hoog tyd dat ons, in die moderne wêreld van selfbelang, “ek voor jy”, Donald Trumps, Hlaudi Motsoenengs en onophoudelike selfies, ons geswolle ego’s ’n bietjie temper nie?

En vriendelikheid gaan jou beslis nie doodmaak nie.

Almari out. (Mic drop.)

Hy’s g’n dood nie . . . Trouens, hy is nog “springlewendig” en oorgehaal om nog ’n slag of wat af te haak. So het Mohammed Bello Abubakar onlangs aan mediabronne in Niger benadruk ná hardnekkige gerugte dat dié omstrede “superpoligamis” ná ’n kort siekbed heen is.

Foto: YouTube

Mohammed (92), van die dorp Bida in Niger, Nigerië se grootste staat, het sowat agt jaar gelede die eerste keer nasionale koerantopskrifte met sy (toe nog) 86 vroue gehaal. Sy vreemde leefstyl het plaaslike godsdiensleiers die harnas in gejaag en mettertyd selfs groot internasionale nuusdienste soos die BBC se aandag getrek.

“Ek is nog pure perd en kerngesond,” het Mohammed nou teenoor Nigerië se Vanguard-koerant gespog. Die jongste storie oor hom is bloot die werk van “teenstanders” wat jaloers is omdat hy so geseën is, het die oudonderwyser en lekeprediker te kenne gegee.

Mohammed, wat blykbaar die meerderheid van sy meer as 180 kinders oorleef het, het met altesaam 107 vroue getrou, van wie hy 10 geskei het. In ’n onderhoud met die aanlyn koerant The Nation was hy kwansuis verbaas oor die skerp kritiek teen hom: “My baie vroue? Ek het net 97. En ek gaan weer trou. Ek sal aanhou trou tot ek my laaste asem uitblaas.”’

A 92-year-old bloke in Nigeria has 97 wives https://t.co/18QlWICXKW

— news.com.au (@newscomauHQ) October 18, 2016

Godsdiensleiers in Niger het hom al in 2008 aangesê om tot inkeer te kom en hoogstens vier vroue te kies – of die staat te verlaat. En dan moes hy ook in gelyke mate emosioneel en finansieel na elkeen omsien. Hulle het gereken sy uitgebreide huishouding – sy vroue en kinders woon almal saam met hom in een woonstelblok – grens aan ’n kultus.

Mohammed het egter geweier. Hy glo hy is ’n geroepe man. “Dis ’n opdrag en ek sal enduit daarmee volhou.” Intussen is niemand seker hoe hy vir so ’n reusegesin sorg nie, maar hy is ook blykbaar nog nie oor verwaarlosing verkla nie.

Bronne: independent.co.uk, vanguardngr.com, BBC, YouTube, allafrica.com

Die voormalige Bafana Bafana-kaptein Neil Tovey is Sondag uit die hospitaal ontslaan, ‘n week nadat hy ‘n hartaanval gehad het.

Neil, die tegniese direkteur van Safa, is verlede Sondag na die hospitaal gehaas ná hy ‘n hartaanval tydens ‘n oefensessie gehad het.

Sy skielike hartaanval was net enkele dae nadat sy jongste dogter, Jessica, aangewys is as een van 2016 se Mej. Suid-Afrika semi-finaliste.

Die 54-jarige is Sondag ontlaan, het Bafana Bafana en die Suid-Afrikaanse Sokkervereniging (Safa) in die sosiale media bevestig.

“Dit is ‘n wonderwerk; Neil Tovey is uit die hospitaal ontslaan presies ‘n week nadat hy ‘n hartaanval gehad het,” lui ‘n Tweet op Bafana Bafana se amptelike blad.

Neil se broer, Mark, het Saterdag aan Safa se amptelike webwerf gesê hy ondergaan vanoggend (Saterdag) toetse sodat dokters sy vordering kan bepaal. “Maar hy het gestort en ‘n kort afstand gestap.

“Dit is ‘n ongelooflike storie en ek wil net weereens dankie sê aan alle Suid-Afrikaners vir hul gebede; hierdie is ‘n wonderwerk,” het Mark gesê.

Neil het ook in 2015 ‘n hartaanval gehad, maar het genoegsaam herstel om sy pos by Safa te aanvaar. Hy het 52 keer as Bafana Bafana-spanlid uitgedraf, 29 daarvan as kaptein.

Bron: Sport24

Dit is amper te goed om waar te wees! Tydens verbouings aan ’n anonieme man se huis het hy in sy kelder ’n klein fortuin ontdek.

Die 35-jarige man laat knap die laaste paar maande onder meer sy huis se kelder op. Hy het een van die mure geskuif en ’n lae plafon platgeslaan – en dis hier waar hy die skat gevind het.

Die man het sy verhaal foto’s en al op Imgur onder die gebruikersnaam Brenik12 gedeel.

“Ek en my familie woon in die huis wat ons ’n paar jaar gelede gekoop het,” verduidelik hy van die woning, wat in die laat 1940’s gebou is.

Onder in die tas was ’n koerant uit die jaar 1951 en die eienaar vermoed die skat is rondom hierdie tyd versteek.

Lees ook: Paartjie ontdek skatkissies vol goud naby hul huis

In die tas was drie bondeltjies note. Hy kon sy oë nie glo nie. “Sulke dinge gebeur nie met ons nie! Wat moet ons doen?” het hy by een van die foto’s geskryf.

Tog was dit nie al nie.

’n Week later het die man voortgegaan met die opknappingswerk aan die kelder. Tot sy verbasing het hy ’n tweede tas gevind. Altesaam was daar omtrent  R650 000 in die twee tasse!

Lees ook: Man vind onheilspellende 15 jaar oue boodskap in sy kaggel

Die man het van die ouer, skaarser note verkoop en die geld by die bank gedeponeer.

Imgur-gebruikers het dadelik hom aangeraai om met ’n prokureur te praat oor wie se geld dit nou eintlik is – en dis inderdaad hulle geld.

En wat gaan hulle met die hope geld doen? Die gesin gaan hul huisverband afbetaal en moontlik na ’n nuwe huis trek.
Jy sou dink dit gebeur net in ’n fliek, maar hier is nou ’n storie om oor te vertel!

Bronne: mirror.co.uk, Imgur

Eers toe ’n ouerpaar van Montes Carlos in die ooste van Brasilië ontstellende sketse in hul vyfjarige dogter se slaapkamer vind, het hulle besef sy word gemolesteer.

Die kleuter se ouers het bekommerd geraak toe sy kla sy wil nie meer haar Engels-lesse by ’n priester bywoon nie. Sy was ook menssku en bang vir mans – selfs haar eie pa, berig die Brasiliaanse nuuswebtuiste Globo.

’n Terapeut het voorgestel hulle soek in haar kamer vir leidrade, en dis dan ook waar hulle die ontstellende ontdekking gemaak het: Sketsies wat wys hoe iemand ’n kind misbruik.

Bronne: Elite Daily, Globo, Daily Mail

Hier is wat jou sterre vandag voorspel. Met Joanne Moore.

JOU DAG
Met vandag se sterre moet jy die onverwagte te wagte wees en daarvolgens beplan.

AS JY VANDAG VERJAAR
Jy is magneties en dramaties. Jy het ’n sterk perfeksionistiese streep en uiters hoë verwagtinge. In 2017 moet jy minder stres en heelwat meer ontspan.

RAM 21 Mrt.-20 Apr.
Ramme voel rusteloos en die maan/Uranus-kombinasie beproef jou beperkte geduld verder. Jy is die bui vir avontuur en verandering, so doen vandag ’n slag iets anders.

BUL 21 Apr.-21 Mei
Hou aan werk aan ’n frustrerende probleem met ’n gesinslid. Jy sal hom/haar eindelik wel met jou Bul-verdraagsaamheid en -geduld aan jou kant kry. Volharding is die sleutelwoord.

TWEELING 22 Mei-21 Jun.
Het jy met ’n geliefde vasgesit? Die vredeliewende Venus besoek tot 12 November jou verhoudingsone. Dit is dus nou tyd om jou trots te sluk en die olyftak van vrede te swaai.

KREEF 22 Jun.-23 Jul.
Die fokus is vandag op werk- en finansiële sake. Moenie staatmaak op dieselfde ou manier van dinge doen nie. ’n Intuïtiewe, innoverende benadering kan sorg dat dinge ’n opwindende nuwe rigting inslaan.

LEEU 24 Jul.-23 Aug.
Jy is in ’n genotsugtige bui met die maan wat deur jou teken beweeg en jou primadonna-neigings verhoog. Streef dus daarna om kreatief en selfversekerd te wees – eerder as baasspelerig en oordonderend.

MAAGD 24 Aug.-23 Sept.
Misterie en intrige is vandag in die omtrek terwyl jy ’n geheim deel, ’n geheimsinnige probleem oplos of ’n nuwe misdaadfiksieboek lees. Maak dit ook ’n prioriteit om ’n bietjie ontspanning by jou besige skedule in te werk.

WEEGSKAAL 24 Sept.-23 Okt.
Verbonde Weegskale: Dit is nou die tyd om jou maat met iets wonderliks te verras. Enkellopendes: Moenie bang wees om ’n kans te waag nie. Liefde wag waar jy dit die minste verwag.

SKERPIOEN 24 Okt.-22 Nov.
Skerpioene is hardkoppige mense en dit is soms vir hulle moeilik om verskillende sienings te akkommodeer. Probeer vandag ander menings oorweeg. Vermy ook die versoeking om te rigied oor goed te dink.

BOOGSKUTTER 23 Nov.-21 Des.
Spontane Boogskutter: Reis en avontuur is in die kollig terwyl jy die groot, wye wêreld daar buite verken. Wees egter ekstraversigtig as jy bestuur, fietsry en naby verkeer stap.

STEENBOK 22 Des.-20 Jan.
’n Vriend of gesinslid kan jou vandag met ’n verrassende skuif ontstel. Probeer dit in ’n positiewe lig sien. Dit is dalk net wat jy nodig het om dinge in ’n positiewe rigting te laat ontwikkel.

WATERDRAER 21 Jan.-19 Feb.
Puik maan/Uranus-aspekte sorg vir ’n prettige dag vol lewendige gesprekke en heelwat algemene bedrywigheid. Spanpogings word veral bevoordeel, maar jy moet besef nie almal sal so ywerig soos jy wees nie.

VISSE 20 Feb.-20 Mrt.
Kreatiwiteit en innovasie is vandag onder die loep terwyl heerlike dagdrome jou wegvoer na ’n fantasiewêreld. Volg jou instink wat ’n kwessie met iemand anders of ’n viervoetige vriend betref.

Kopiereg: Joanne Madeline Moore 2016.

Branderige kos is beslis nie almal se idee van ’n lekker peuselhappie nie, maar een man weet ná dese presies hoe onaangenaam brandkosse kan wees: Vuurwarm rissies het ’n gat in sy slukderm gebrand.

“Nadat hy as deel van ’n eetkompetisie rissies geëet het, het ’n 47-jarige man weens kwaai maag- en borspyn, naarheid en braking by ongevalle aangemeld,” lui die verslag.

Die man het glo die besonder warm “bhut jolokia”, oftewel spookrissie, verorber. Dit kom uit Indië en is in 2007 deur Guinness World Records erken as die wêreld se branderigste rissie. Dis sowat 400 keer so warm soos tabascosous. Dit lê nou in die derde plek nadat twee ander vuurwarm rissies dit verbygesteek het.

Dokters het die man te hulp gesnel en danksy X-strale ontdek daar is ’n skeur van sowat 2,5 cm in sy slukderm. Hy was 23 dae lank in die hospitaal. Die skeur is glo veroorsaak deur die onophoudelike naarheid wat hy weens die rissie-etery ervaar het.

“Hierdie geval dien as ’n belangrike herinnering aan hoe lewensgevaarlik sommige mediese noodgevalle kan wees, veral as dokters so iets afmaak as ongemak ná ’n branderige maaltyd,” het die dokters ook geskryf.

Bronne: Washington Post, Journal of Emergency Medicine.